LOTIUM

LOTIUM

tingendis olim conchyliis admisceri solitum ex Plin. discimus. Est autem conchylium coloris genus multo pallidius dilutisque purpurâ; unde purpuram a conchylio, h. e. purpuream vestem a conchyliata, Plin. idem discernit l. 9. c. 35. Conchylia et purpuras omnis hora atterit, quibus eadem mater luxuria paria paene et margaritis pretia secit Et l. 22. c. 2. Transalpina Gllia herbis Tyrium atque conchylium tingit, omnesque alios colores. Et l. 21. c. 8. tria genera praecipua ac principalia statuit purpurei coloris, Tyrium, amethystinum et conchylium; quorum omnium saturatissimum erat, Tyrium: in secundo gradu ac genere amethystinum non adeo pleno colore refulgens, ut purpura, nec tantae nigritiae, nec aeque austerum, sed blandius aspectu et magis violaceum: tertium genus erat Conchylii, cuius variae species fuêrunt, sed omnes dilutiores pallidioresque cum amethystino; tum multo magis Tyrio ac purpureo. Alibi Plin. nempe l. 9. c. 37 de Conchyliis loquens, colorem illis tribuit, austerum in glauco et irascenti similem mari: et postquam de purpura dixit, huic fasces securesque Romanas viam facere, eandemque pro maiestate pueritiae esle, distinguere ab Equite Curiam; Diis advocari placandis, omnemque vestem illuminare et in triumphali misceri auro, addit: Quaproter et excusata purpurae sit insania. Sed unde, quaerit, conchyliis pretia, queis grave virus in fuco etc. Ubi de conchyliis miratur, quod pretiosa et illa essent, cum tam male olerent, nec gratum haberent colorem, quod unde esset, mox exponit. Postquam enim docuit, eonchylia a purpuris solo temperamento differre, purpuramque et amethystinum pelagio et buccino, at conchylium solo pelagio, h. e. solo purpurae conchylio, sine buccini admixtione, tingi: hanc praeterea inter purpuram, et conchylium (i. e. vestem purpuream et conchyliatam) differentiam ponit, quod lotium tingendis conchyliis admisceretur, purpurae non item; hinc grave illud virus et malus odor. Idem de conchylii temperamento l. eod. c. 39. In conchyliata, inquit, veste, cetera eadem sine buccino, praeterque (i. e. praetereaque) ius (i. e. τὸ βάμμα, sucus purpurae, medicamen quod in aeno coquitur tingendis lanis) temperatur aquâ et pro indiviso humani potûs excremento: (h. e. lotio et aquâ simul iunctis, nec certâ mensurâ divisis:) dimidia et medicamina adduntur. Sic gignitur laudatus ille pallor, saturitate fraudatâ, tantoque dilutior, quanto magis vellera efuriunt. Prout itaque dilutius aut saturatius conchylium facere vellent, ita plus minusve Lotii aut aquae addebant. At recentiores in omni purpura tingenda, lotium adhibuêre, lanamque, priusquam in aenum inderetur, non solum aquâ, sed etiam lotio elutriabant: Physica Democriti, Βάλε τὴν ἐρέαν ὡς τὸ πρᾶτον, εἶτα λαβὼν ἀπόπλυνον εἰς οὖρον καὶ ξήρανον εν σκιᾷ, ἔπειτα λαβὼν λακχᾶν καὶ λαπάθου λίτρας δ᾿ ἔκζε???ον μετα οὔρου ὡς λυθῆναι τὸ λάπαθον καὶ ὑλίσας τὸ ὕδωρ βάλε λακχᾶν καὶ ἕψε ἕως παχυνθῇ καὶ δινλίσας πάλιν τὸν λακχᾶν βάλε τὴν ἐρέαν, εἶτα πλυν´πν οὔρῳ; quae infimae sunt Graeciae, sub nomine Democriti vulgata, in libris nondum editis, qui Graecis περὶ Χυμίας scripti sunt. Sed haec melius discantur, apud tingentium officinas, qui etiam nunc, in cocco tingendo, lotio utuntur: Nam conchylii βαφὴ aut purpurae nulla hodie in usu, praeter eam, quae herbis tingitur, etc. Vide Salmas. Notis ad Tertullian. de Pallio, c. 3. ut et infra in voce Urina, ita enim honeste dicitur.